Koncepcja smart city nie jest nowością – wciąż jednak decydenci próbują „uinteligentnić” polskie miasta. W jaki sposób osoby odpowiedzialne za poszczególne sektory działania miast mówią o idei smart city? Jakie warunki muszą spełniać polityki oraz konkretne działania by mogły zyskać etykietę “inteligentnych” oraz co odróżnia je od rozwiązań stanowiących jedynie “technologiczny gadżet, błyskotkę”?
O narracjach dotyczących idei smart city w trzech polskich miastach – Gdańsku, Warszawie i Wrocławiu oraz wynikach swojego badania opowiada Małgorzata Osowska, doktorantka Wydziału Socjologii UW oraz ekspertka Instytutu Badań Edukacyjnych, odpowiadając na pytania dr Justyny Pokojskiej o:
– praktyczną definicję inteligentnego miasta,
– wyniki badań ekspertki – jak decydenci mówią o inteligentnych miastach,
– warunki mierzenia inteligencji miast,
– sposoby realizacji polityki smart city w badanych miastach oraz to, w jakim sposób mówią o koncepcji,
– różnice między mówieniem o koncepcji smart city, a jej wdrażaniem. Czy to, że decydenci mówią o wdrażaniu oznacza, że faktycznie działają?
– czynniki, które warunkują sukces polityk smart cities i ich implementacji,
– znaczenie, jakie we wdrażaniu smart city odgrywają ludzie, zarządcy – czy bariery w smart (jak np. w przypadku cyfryzacji), to głownie bariery w ludziach?
