Nasze życie w coraz większym stopniu oplatają technologie cyfrowe. Wykorzystujemy je do wykonywania codziennych czynności: sprawdzamy prognozę pogody i rozkłady jazdy, zamawiamy taksówkę i pizzę, słuchamy muzyki, płacimy rachunki, dokonujemy transakcji bankowych. Funkcjonowanie w Sieci dla większości z nas jest już czymś z gruntu naturalnym i intuicyjnym. Czy to spostrzeżenie odnosi się również do naszych kontaktów z administracją publiczną? Czy odbywają się one za pośrednictwem nowych technologii? Celem raportu jest określenie obecnego poziomu wykorzystania e‑administracji w Polsce na tle innych krajów Unii Europejskiej oraz sformułowanie rekomendacji pod kątem jej rozwoju. Skupiamy się na interakcjach między e‑administracją a obywatelami (G2C) oraz między e‑administracją a przedsiębiorstwami (G2B). W oparciu o dane Eurostatu z lat 2013–2015 przedstawiamy kondycję e‑administracji w Polsce na tle dwóch grup krajów Unii Europejskiej: EU15 (tzw. kraje „starej Unii”, które przystąpiły do niej przed 2004 rokiem) oraz NMS12 (New Member States, czyli kraje, które przystąpiły do Unii po rozszerzeniu w 2004 roku, oprócz Polski). Omawiamy również najpopularniejsze obszary interakcji między obywatelami i przedsiębiorstwami a e‑administracją (składanie dokumentów w formie elektronicznej i e‑przetargi). Próbujemy wyjaśnić, dlaczego akurat w tych obszarach obywatele i firmy chętniej wchodzą zapośredniczone cyfrowo kontakty z administracją. Przedstawiamy także wzorcowe rozwiązania z portalu brytyjskiego, www.gov.uk. W części końcowej raportu przedstawiamy miejsce Polski w międzynarodowych rankingach ucyfrowienia administracji publicznej tworzonych przez ONZ i OECD. Sprawna i przyjazna e‑administracja tworzy ważny impuls rozwojowy dla państwa. Pozwala zaoszczędzić czas obywateli, uprościć procedury i zmniejszyć koszty czynności administracyjnych.